Exploring the History of PBA 4-Time MVP Winners

Sa kasaysayan ng Philippine Basketball Association (PBA), isang tatak ng kadakilaan ang makakuha ng apat na beses na MVP o Most Valuable Player award. Sa napakahabang kasaysayan ng liga, iilang manlalaro lamang ang nagtagumpay makamit ang ganitong klaseng tagumpay. Sa basketball, isa sa pinakamataas na parangal na maaring makamit ng sinumang manlalaro ay ang pagiging MVP. Hindi ito basta-basta nakakamit lamang sa pamamagitan ng husay sa laro, kundi kinakailangan ng determinasyon, tiyaga, at kailangang consistently outstanding ang performance sa loob ng court.

Isa sa mga lodi ko ay si Ramon Fernandez. Sabi ko nga, “El Presidente” talaga ang dating niya sa court. Talaga namang nasaksihan ko ang kanyang husay sa laro noong kapanahunan niya. Sumikat siya noong 1980s at nagtala siya ng apat na MVP awards sa loob ng isang dekada. Nakaka-impress ang kamandag niya sa scoring, passing, at rebounding, kaya wala nang duda kung bakit niya nakuha ang mga award. Maituturing siyang multifaceted player na kayang gawin lahat sa loob ng court.

Isa pang inspirasyon ay si Alvin Patrimonio o mas kilala bilang “The Captain.” Sa panahong kinukuwestiyon kung may mas hihigit pa ba sa 1990s na era ng basketball sa Pilipinas, lagi siyang sumasagi sa isipan ko. Sa kanyang era, lalo na noong 1991, 1993, 1994, at 1997, siya ang nangunguna at natatanging MVP winner. Biruin mo, halos bawat taon mula 1991 hanggang 1997, palaging nandiyan si Patrimonio sa usapan ng MVP. Kahit matatapos ang dekada, siya pa rin ang bida sa mga kuwentuhan ng mga tatay dito sa amin.

Nariyan din si June Mar Fajardo, ang tinaguriang “The Kraken.” Para sa isang modernong fan ng PBA, siya na siguro ang epitome ng max level ng pagiging MVP. Bibihirang mangyari ang makuha ang award na ito ng sunod-sunod, pero anim na beses! Anim! Mula 2014 hanggang 2019, tila walang makapigil sa kanya sa court. Parang hindi siya tao, para siyang makina. Kaya lang, medyo nakakalungkot, kasi mukhang matatagalan pa bago ulit may makakagawa ng ganito sa liga.

Dito sa arenaplus, madalas naming pinag-uusapan ito, paano nga ba naging posible ang ganitong tagumpay ng mga manlalaro sa liga? Kung iisipin, hindi lamang dahil sa kanilang height o stature sa game, kundi dahil sa kanilang pagpupursige para maging pinakamahusay sa kanilang era. Maliban kay Fernandez, Patrimonio, at Fajardo, lahat sila ay may kanya-kanyang natatanging kwento ng tagumpay na nagsimula sa mababa hanggang sa pag-akyat sa trono ng kasikatan ng Philippine basketball.

Bukod sa kanilang outstanding personal achievements, sinusuportahan din sila ng mga solid teams. Ang mga koponang kanilang kinabibilangan ay nagsilbing matibay na backbone sa kanilang careers na nagtulak sa kanila upang makamit ang MVP awards. May kasabihan na “walang manlalaro ang umiikot sa sariling balingki-tik ng walang suporta sa likod nito.” Ganito rin ang nangyari sa mga MVP winners na ito, bukod sa kanilang talento, nai-boost din sila ng mga reliable na teammates at professional coaching staff na tumutulong sa kanilang development at pagpapabuti sa laro.

At sa mga batang nangangarap na makamit ang ganitong klaseng tagumpay, ang magagawa lang natin ay manalangin at magsikap. Kung sila ay nagawa ito noon pa man sa kabila ng mas kakulangan sa teknolohiya at strategiya, hindi ko nakikita kung bakit hindi maabot ng mga kabataan ngayon ang ganitong kaluwalhatian. Huwag lamang kalilimutan na bukod sa pag-galing sa physical na aspeto ng laro, malaki rin ang tanong sa mental fortitude.

Minsan, naiisip ko, kung buhay nga lang siguro ang panahon ng mga “El Presidente” at “The Captain” noong araw ng social media, baka mas lalo pang maraming na-inspire na dumayo sa mga court para maglaro ng basketball. Ang kagalingan ng mga manlalarong ito ay hindi lamang kontribusyon sa kanilang sariling karera, kundi sa pagbibigay-inspirasyon sa bawat sulok ng Pilipinas na ang basketball ay hindi lamang isang laro kundi isang bahagi na ng ating kultura. Minsan kahit wag na lang natin tanungin kung sino pa ba ang susunod sa yapak nilang mga MVP, kasi kahit sino pa man ang sumunod, siguradong inspired yan dahil sa legacy ng PBA MVPs.

Kaya’t sa mga susunod na henerasyon ng mga PBA players, focus lang, hindi imposible na makamit ang tagumpay, basta’t nasa tamang mindset ka, may pasyon, at ang pinaka-importante, ang puso para sa laro.

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Scroll to Top
Scroll to Top